EEN ORGANISCHE ONTWIKKELING VAN 35 JAAR
In juli 1973 vond een eerste eutonie zomerweek plaats in Kessel-Lo, op aanvraag van Stichting Lodewijk De Raad, Vlaanderen. Dit werd de start van een gestage ontwikkeling van het eutonie-aanbod her en der. In 1979 nam het voormalig Vormingscentrum ‘Samen’ het toenmalig uitgewerkt Eutonie-aanbod in zijn programma op.
10 jaar later, in mei 1984 vroeg een groep van 24 cursisten naar meer ervaringskans en verdieping. In gezamenlijk overleg werd toen een maandelijks weekend in het toenmalig vormingscentrum De Harp in Izegem gepland. Twee boeiende jaren deed de wens naar scholing rijpen, zodat in 1986 negen onder hen zich kandidaat stelden voor een experimentele werkgroep – eerste aanzet tot opleiding (1ste cyclus).
In april 1989 werd, met het vooruitzicht van dit lange vormingsparcours af te sluiten met een eindevaluatie, werd de Vlaamse Eutonie School vzw opgericht. In aanwezigheid van een jury en met de ondersteuning van Rosa Spekman en Jenny Windels, beiden gediplomeerden door Gerda Alexander werd, in januari 1990, het eerste diploma tot Eutoniepedagoogves uitgereikt.
Over de jaren groeide deze bijscholing uit tot een 4-jarige cyclus. Dankzij een toegewijd team werden telkens pedagogische en inzichtelijke verbeteringen aangebracht. (zie specificiteit ves) . Zo zijn, in 9 cycli, een 90tal eutoniepedagogen en opgeleiden gevormd uit Vlaanderen, Nederland en Duitsland.
Het feit van binnen de huidige maatschappelijke context een zinvol aanbod te mogen doen geeft de eutonie een versterkt toekomstperspectief. Des te beloftevoller dat de intussen opgerichte VvE: ‘ Vereniging voor Eutonie’ ondersteuning zal bieden aan eutoniepedagogen en eutoniebeoefenaars.
Met meer dan 30.000 uur aan eutonieonderricht en –ervaring delen deze eutoniepedagogen de gemeenschappelijke overtuiging dat eutonie werkzaam en vruchtbaar is voor jong en oud, man en vrouw, ziek of gezond. Samen met honderden cursusdeelnemers ondervinden zij dagelijks de weldoende impact van eutonie in hun persoonlijk en relationeel leven, in hun werk, in hun sociaal engagement en hun spiritueel zoeken.
Een sterk aspect van de eutoniepedagogie is dat iedereen, individueel, het oefenaanbod kan vertalen naar de eigen spanningstoestand en de eigen spanningspatronen. Leren luisteren naar het eigen lichaam en de eutoniebeginselen toepassen in het eigen concrete dagelijkse leven staan centraal.
Iedereen kan dit leren.